Mandalay Arts and Science University. (1974-78)

မႏၱေလး ... ကြ်န္ေတာ္ တို႕ ရဲ႕ ေရႊ မႏၱေလး

ရပ္ ရြာ  ထူး ျခား
ေ၀း ေလ ျငား လည္း
စက္ ပါး တြင္ ပင္
ထင္ တံု ေရး ေရး
ခ်စ္ စိတ္ ေျပး သည္
မ ေ၀း ရွု ေမၽွာ္ ဘိ ၏ သို႕ ……..
 
( ပထမ ႏွစ္ တုန္းက Chemistry က  သူငယ္ခ်င္း ေရးထားတာပါ ..နတ္သွ်င္ေနာင္ ရတု ထဲက လား? မေမး ခဲ့ မိပါ )

                                      

Mandalay Arts and Science University.  

Geology (1974 - 1978) 

မႏၱေလး တကၠသိုလ္ႀကီး မွာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ အေဆာင္ေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ကို ျပန္ သတိရမိ တိုင္း၊ ကြ်န္ေတာ္ အေတြးနယ္ ရဲ႕ အတိတ္ထဲ မွာ အခ်ိန္ႀကာႀကာ ေမ်ာျပီးပါ သြား   တတ္ပါတယ္။

မႏၱေလး ကို ေရာက္တိုင္း လည္း အလြမ္းေျပဖို႕  အလြမ္းေျဖ လို႕ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ထဲ ေရာက္ေအာင္ သြားပါတယ္။ ဖတ္ဖူးခဲ့ တဲ့ စာတပုဒ္ ထဲက လို ..မိခင္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ကို လြမ္း ေန တဲ့ အလြမ္း မဟုတ္ဘဲ ေက်ာင္းတက္ခဲ့တဲ့ ငယ္ဘ၀ အခ်ိန္ေတြ ကို လြမ္း ေနတာဘဲ ျဖစ္ ေန မွာ လား.. အဲဒီလိုဘဲ ျဖစ္ရင္ လည္း ျဖစ္ မွာပါ  ..      အမိ တကၠသိုလ္ ႀကီးကိုေရာ ငယ္ဘ၀ ကိုေရာ … မလြမ္း ဘယ္သူ ရွိ မွာ လည္း ေလ…       

ခရီးသြား ျဖစ္ လို႕ မႏၱေလး နား နီးလာျပီ ဆိုရင္ ကိုယ့္ရပ္ ကိုယ့္ဌာေန ကို ျပန္လာသလို ခံစားမူ႕ မ်ိဳး နဲ႕  အလိုလို ရင္ထဲ လိႈက္ခုန္ လာတတ္ တာ ကြ်န္ေတာ္ တေယာက္ထဲ ျဖစ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး ထင္ပါ တယ္ ..  ကြ်န္ေတာ့္ လိုဘဲ ေရႊမႏၱေလး ကို ခ်စ္တဲ့ မန္းတကၠသိုလ္ ဆင္း ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိ ဦးမွာပါ။ 

လြမ္းရတဲ့ အမိတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ဆီ ကို အေရာက္ လာခဲ့ ႏိူင္ေပမဲ့ .. ျပန္တမ္းတမိ လြမ္းမိရတဲ့ ငယ္ဘ၀ေလး ေတြ ကေတာ့ ..စိတ္ကူးထဲ မွာဘဲ ေရာက္ႏိူင္ေတာ့တဲ့ .. အစားျပန္ မရႏိူင္ ေတာ့တဲ့.. ေပ်ာက္ ဆံုး ခဲ့ ျပီ ျဖစ္ တဲ့..   နိဗၺာန္ဘံု ေလး   ပါ  ..

 

 

အေရာက္ လာ ခဲ့ ျပီ  M A S U  ေရ ႕   ..

မိန္းေရွ႕က ေလွကားထစ္ ေတြေပၚ မွာထိုင္ခ် လိုက္ တာနဲ႕ တခ်ိန္တည္းမွာဘဲ အလိုလို ရႈိက္မိ သြားတဲ့ ပင့္သက္ တခ်က္နဲ႕ အတူ .. ကြ်န္ေတာ့္ ရင္ထဲ မွာလည္း လႈိက္ကနဲ ခံစားမူ႕ေလး တခု ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ အရင္က ေပ်ာ္စရာ ႀကည္ႏႈးစရာ ေနရာေလးေတြ ဟာ ..

 

ခုေတာ့လည္း …

ျပန္သတိရစရာ - လြမ္းစရာ …။  

 

ေက်ာင္းေရွ႕လမ္း တဖက္ မ်က္ႏွာစာ တေလွ်ာက္ ရဲ႕ ကုကၠိဳပင္ တန္းႀကီး ဆီက ေရာ္ရြက္၀ါေလးေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ႏွင့္ ေ၀့ကာ ၀ဲကာ ေႀကြ က်လာ ေနႀက တာ လိပ္ျပာ ေလးေတြ နွင့္ပင္ တူ ေနပါေသး ေတာ့၊

မိခင္ ဘူမိေဗဒဌာန ရွိတဲ့ NB ဘက္ကို ေခါင္းေလး ေစာင္း ငဲ့ လို႕ ေငးႀကည့္ လိုက္မိ ေတာ့ ဘာကို မွလည္း သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရေတာ့ဘဲ ေ၀၀ါး သြားလို႕ ေန တယ္ ..

ကြ်န္ေတာ့ ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ ပြင့္ေန ေပမဲ့ အျမင္ အာရုံ ထဲ မွာ ေပၚလာေန တာ ေတြ က..

.............   ဟိုးတခ်ိန္က စည္ကားျပီး လႈပ္ရွား သက္၀င္ေနတဲ့ ပံုရိပ္ေတြ ..

ပင္မအေဆာက္အဦးႀကီး ကို ဦးတိုက္ ထားတဲ့ ၇၃ လမ္း ကေန ဖယ္ရီကား ေလးေတြ၀င္လာတာေတြ ..

တြီ ကနဲ .. ၀ီစီသံ တခ်က္ နဲ႕ အမွတ္-၃ ကားျပာဘတ္စကားႀကီးတစီး အိပဲ့အိပဲ့ နဲ႕ ဂိတ္က ထြက္သြားေန တာ …

၀ိဇၨာ ႏွင့္ သိပၸံ တကၠသိုလ္ မႏၱေလး .. ဆိုတဲ့ မုဒ္ဦးႀကီး ေအာက္က ျမင္းလွည္း တစီး ခြာသံ တခြပ္ခြပ္ ေပးလို႕ ထြက္သြားေနတာ..

စက္ဘီးေလးေတြ စီးလာေန ႀကတဲ့ ေဒးေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား အစုေလးေတြ ..

Class အဆင္းအတက္ သြားေနလာေန ႀကတဲ့ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းေတာ္သူ ေက်ာင္းေတာ္သားေတြ  … ေနာက္ .. ခ်စ္သူ ေလးကို စက္ဘီး ေရွ႕တန္း ေပၚမွာ တင္ျပီး နင္းလာတဲ့ ခ်စ္သူစံုတြဲေလး တတြဲ ….

ကိုယ္ ကသာ ေလွကားထစ္ ေတြေပၚ မွာရွိ ေနေပမဲ့ စိတ္က ေတာ့ ကိုယ္ ကေန ခြာလို႕ ဟိုးႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ ၄၀ နီးနီး အခ်ိန္ေတြ ဘက္ ျပန္သြား ခဲ့ေလ ရဲ႕ ….  စိတ္ ရွိသလိုသာ သြားေတာ့ကြယ္ ..

ေလရူးေလး တခ်က္ အေ၀ွ႕ နဲ႕ ကတၱရာ လမ္းေပၚက ကုကၠိဳရြက္ ေႀကြေတြ .. ေ၀ါ ကနဲ  ေရြ႕အသြား မွာ အတိတ္နယ္ ဆီ အလည္ ေရာက္ ေနခဲ့တဲ့ စိတ္ေလး လည္း ျပန္လွည့္ လာခဲ့တယ္ .. အင္း … ခဏ ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ရူးသြားခဲ့ သလိုဘဲ၊ အသက္ရႈဘို႕မ်ား ပင္ ေမ့ေန ခဲ့ ေလေရာ့ သလား  …

                ---------------------------------------------------------------

 

“ မန္းေျမ မွာ…  ၄ႏွစ္တာ … ပညာဆည္းပူး ခဲ့ရာ၊  ျပံဳးလို႕ေပ်ာ္ရႊင္စြာ .. အေပါင္းအသင္းမ်ား နဲ႕သာ …

                ဘုရားႀကီး ႏွင့္ အိမ္ေတာ္ရာ … တနဂၤေႏြ ေန႕တိုင္း ဆီမီး ကပ္လႈတာ … ”  

 

 

                                  

 

၁၀ တန္းေအာင္ျပီး မႏၱေလး ၀ိဇၨာ ႏွင့္ သိပၸံ တကၠသိုလ္ မွာ ပထမ ႏွစ္တက္ ဖို ့ သံလြင္မန္း ကားႀကီးနဲ႕ မႏၱေလး ကို စေရာက္လာ တဲ့ ေန ့ကို မွတ္မွတ္ ရ ရ ရွိ ေနဆဲပါ။ ဦးေလး ရဲ ့အာလူး ပို ့တဲ့ ကုန္ကားႀကီး နဲ ့ တေခါက္ဘဲ အရင္က မႏၱေလးျမိဳ႕ ကို ေရာက္ ဖူး ခဲ့ပါ တယ္။

                                                             … 

“ စာႀကိဳးစားေနာ္ သား .. မဟာျမတ္မုနိ ဘုရားႀကီး ကို သြားဖူးပါ၊ ဘုရား ပရ၀ုဏ္ ထဲမွာ ေႀကးစႏၵီရုပ္ ေတြလည္း ရွိတယ္ .. ေခါင္းကိုက္ရင္ သူတို႕ေခါင္းကို ပြတ္ျပီး ဆုေတာင္း၊ ဗိုက္နာ ရင္ ဗိုက္ ကို ေပါ့ ” လို႕   အေမ မွာလိုက္တယ္။  

                                                             -

ပထမႏွစ္ နန္းေရွ့ ေဆာင္ အေဆာင္သား ဘ၀ ကေန စတုတၳ ႏွစ္ ေအာင္မဂၤလာ ေက်ာင္းေဆာင္သား ဘ၀ အထိ ၄ႏွစ္ တာ ပညာဆည္းပူးရင္း ေနခဲ့ တဲ့  မႏၱေလးျမိဳ ့ကို .. ကိုယ့္ရဲ ့ ဒုတိယ ဇာတိျမိဳ ့ လိုဘဲ စိတ္ထဲမွာရွိ ေနတတ္ျပီး ... ေတာင္ေပၚက ဇာတိျမိဳ႕ငယ္ ေလးကို ခ်စ္သလို မ်ိဳး ကြ်န္ေတာ္ ခ်စ္ တယ္၊ ဇာတိျမိဳ႕ငယ္ေလးမွာ ကေလးဘ၀အရြယ္ေတြ ကုန္လြန္ ခဲ့ျပီး  လူငယ္ဘ၀ကိုေတာ့ ေရႊမႏၱေလး မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ လြတ္လပ္စြာ ျဖတ္သန္း ခဲ့ ပါတယ္ .. ဘ၀ကို ရင္ဆိုင္ျဖတ္ေက်ာ္ ဖို႕ အတြက္ လည္း အမိ တကၠသိုလ္ႀကီး က အေတာင္အလက္ ေတြ တပ္ဆင္ေပး လိုက္ပါ တယ္။   

ဘ၀တာ ရဲ႕ … လြမ္းေမာတသ ဆံုး .. .. စိတ္အေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဆံုး … ျပန္အလိုခ်င္ဆံုး .. ျပန္ေတြးမိတိုင္း အႀကည္ႏႈး ရဆံုး .. အစိတ္အပိုင္း ပါ။

ဆယ္ေက်ာ္သက္ရြယ္ ပထမ ဆံုး အေမ့အိမ္ နဲ႕ခြဲ ရတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳ ႏွင့္ စိုးရြံ႕ စိတ္ေတြ ဟာလည္း ေႏြးေထြးတဲ့ အမိ မန္းတကၠသိုလ္ ရင္ခြင္ မွာ ခိုလံႈရင္း ေျပေပ်ာက္ သြား ခဲ့ပါတယ္၊

အားလံုးက ခ်စ္ခင္ ေလးစား ႀကတဲ့ မႏၱေလး ၀ိဇၨာ ႏွင့္ သိပၸံတကၠသိုလ္  ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဆရာႀကီး ဦးေက်ာ္ျမင့္ ... ကိုယ့္ရဲ ့ ဘာသာရပ္ ဆိုင္ရာ ဌာန .. ဆရာႀကီး ဆရာမႀကီး မ်ား ...  .. တျမိဳ႕စီ တနယ္စီ က လာႀက အမိတကၠသိုလ္ႀကီး မွာလာ ဆံုစည္း ႀကျပီး ညီအကို ေမာင္ႏွမ ေတြလို ရင္းႏွီး ခင္မင္သြား ႀကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း မ်ား ......

 

                                     ----------------------------------------- 

 

ပထမႏွစ္ မွာ ေနခဲ့ ရတာ အရင္က ပြဲကုန္းေက်ာင္းေဆာင္ လို႕ ဆိုတဲ့ နန္းေရွ့ေဆာင္ပါ၊ ေက်ာင္းႀကီးႏွင့္ အေဆာင္က ၃မိုင္ ေက်ာ္ေလာက္ေ၀း ျပီး ဟီးႏိူး ရိန္းဂ်ား ကားေတြနဲ႕ ဖယ္ရီ ႀကိဳပို႕ ေပးပါတယ္။ ၂၆- ဘီလမ္း နဲ႕ ၇၃ လမ္း ေတြ တေလွ်ာက္ ေန႕စဥ္ အသြားအျပန္ ေက်ာင္းတက္ ခဲ့ႀကတာေတြ .. ဟာ .. မေန႕ တေန႕ က  လို  လို .... 

အင္း …  “ မေျပာ မရွိ နဲ႕ ေဟ့ ”  ဆိုတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႕အသံေတြ ကိုေတာ့ လမ္းတေလွ်ာက္ အိမ္ေတြ နားျငီး ခဲ့ႀက မယ္ ထင္ပါရဲ႕ …

ကြ်န္ေတာ္ တို႕ ပထမနွစ္ မွာ  ဦးသန္႕ အေရးအခင္း နဲ႕ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ လိုက္ျပီး  တကၠသိုလ္ စာေမးပြဲ ေတြ ကိုယ္ ေနတဲ့ ျမိဳ႕နယ္ ေတြမွာ ေျဖခဲ့ ႀကရ တယ္ ။

ဒုတိယႏွစ္ ေရာက္ေတာ့ မိန္းထဲက ရတနာပံုေဆာင္၊ ဘူမိေဗဒ က သူငယ္ခ်င္း ၅ေယာက္ တခန္း ေနခဲ့ႀက ပါတယ္  ..

ေနာက္ .. ေအာင္မဂၤလာေက်ာင္းေဆာင္ မွာ တတိယ ႏွင့္ ဖိုင္နယ္ ႏွစ္ေတြ ...

သိပ္ ေပ်ာ္ခဲ့ ရတဲ့.. ျပန္ေတြး မိတိုင္း ႀကည္ႏႈးစြာ စိတ္လႈပ္ရွားမိ ရတဲ့ … တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ဘ၀ အခ်ိန္ေတြပါ ။

 

                                ---------------------------

ေက်ာင္းႀကီး အေရွ႕ဘက္က လယ္ကြင္းျပင္က်ယ္ႀကီး .. လယ္ကြင္းျပင္ ႀကီး ရဲ႕ ဟိုး အေရွ႕ဘက္ မွာ … စာေမးပြဲ ရာသီ ခ်ိန္ ေတြ နီးလာ ျပီ ဆိုရင္ ... ညဘက္မွာ ေတာင္ယာမီး ေတြ ေလာင္ေန တတ္တဲ့ မိႈင္း ညွဳိ႕ ညွိဳ႕ ရွမ္းရိုးမ ေတာင္တန္းႀကီး …

ပင္မအေဆာက္အဦးႀကီး ႏွင့္ တိုင္ႀကီး ၆ တိုင္ ၊ ပထမႏွစ္ တုန္းက တက္ခဲ့ရတဲ့ ... Class ေျပာင္း Bell သံ  “ ဒန္ဒန္ဒန္” လို႕ ျမည္တဲ့ AVA စာသင္ေဆာင္ႀကီး ၊ အေဆာင္ေႀကး ေက်ာင္းလခ ေတြ တိုးေ၀ွ႕ သြင္းခဲ့ရတဲ့ မိန္းက ေငြစာရင္းဌာန ၊ ေရာင္စံု စကၠဴပန္းရံု ေတြ ၀ိုင္းရံထားတဲ့ ရာဇတ္ေဟာ အေပၚထပ္က  ကြ်န္ေတာ္ သတိရ ေနမိသည့္  လိုင္ဘရီ  ႏွင့္ ခ်စ္သူ ထိုင္ေနတတ္ သည့္ စာႀကည့္ခန္း

                                           ..

ဒတ္ဆန္း ပစ္ကပ္ ဖယ္ရီ ကားေလးေတြ နဲ႕ LCR မွာ ထမင္းဘူးေလး ေတြ လာလာ ထားတဲ့ ေဒးေက်ာင္းသူ ခ်စ္စရာ ခင္မင္စရာ မႏၱေလးသူ ေလး မ်ား …ေဗာဓိကုန္း ျပင္ပ အေဆာင္သူေလးမ်ား၊ နန္းေကသီ ကဥၥန ေရႊမန္း သစၥာ ျမတမာ  ေက်ာင္းေဆာင္သူေလးမ်ား ..

 

မႏၱေလး တကၠသိုလ္ ရဲ႕ ဂီတဆည္းဆာ ၊ကုကၠိဳပင္ႀကီးပတ္လည္က ထိုင္ခုံ၀ိုင္းေလးေတြ၊ တကၠသိုလ္ႀကီးကို ရစ္၀ိုင္းျပီး စီးသြား တဲ့ ေရနီေျမာင္း ဆိုတဲ့ ေရေခ်ာင္းေလး၊ ဌာန ေနာက္ဖက္က အမွတ္ ၃ ဘတ္စကားဂိတ္ .. ေရႊမန္းေဆာင္ သစၥာေဆာင္ ႏွင့္ ျမတမာေဆာင္ ေတြ ရဲ႕ ပါလာခ်ိန္ ညေနခင္းမ်ား၊ အေဆာင္ ေရွ႕မွာ ဂီတ ၀ိုင္း ေတြဖြဲ႕ ခဲ့ႀကတဲ့ ..  ဟိုး းးးး တုန္းက မႏၱေလး ညေတြ…   မႏၱေလး တကၠသိုလ္ ရဲ႕ ညေတြ

                        … 

LCR ေရွ ့က ေမာင္းေလး တေနာင္ေနာင္ တီးလို႕ လွည္းေလးနဲ႕ ေမ့ဘူးေမာင္ အခ်ဥ္ေပါင္း၊ မႏၱလာေဆာင္ နဲ ့ ေဇယ်ာေဆာင္ ေတြမွာ လာလာ ေရာင္းတဲ့ အထမ္း နဲ ့ ျမီးရွည္သည္၊  ရတနာပံု ကင္တင္း က ေဒၚအမာ ရဲ႕ ထၼင္းသုတ္၊ ေဒၚသန္းရဲ႕ဘူးသီးေႀကာ္ နဲ႕ ပဲထမင္း၊ ဦးဘဦး ေခါက္ဆြဲ ေႀကာ္ ဆိုင္ေတြ....  တကၠသိုလ္စာတိုက္ ေဘး တမာပင္တန္း ေအာက္က အုတ္နီခဲေလး ေတြကို ဆင့္ ျပီး မီးဖို လုပ္ထားတဲ့  မံု႕ပ်စ္သလက္ ဆိုင္ေလး ..

အေဆာင္ ထမင္းစားေဆာင္ က ညေနစာ ထမင္းစား သံေခ်ာင္း ေခါက္သံ ကို ဗိုက္ဆာဆာ နဲ႕ေစာင့္ေနခဲ့ ႀကတဲ့ ညေနမ်ား …

အနယ္နယ္ က လာဆံုစည္း ႀကတဲ့ ေက်ာင္းေနေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း မ်ား ..

 

…    သတိရ မိတိုင္း   …   ကြ်န္ေတာ္       အ ရမ္း      လြမ္း       ပါ   သည္  …

 

ကြ်န္ေတာ္ နဲ ့အရြယ္တူ မာဇူးဆင္း သူငယ္ခ်င္း ေတြ၊ ေမဂ်ာ အသီးသီး က Same Batch ေတြ၊ တေက်ာင္းတည္း တက္ခဲ့ႀကတဲ့  စီနီယာ ဂ်ဴနီယာ ညီအကို ေမာင္ႏွမ ေတြ မွတ္မိေနႀက လြမ္းမိေနႀက ဦး မွာပါ ။

  

“ ေရနီေျမာင္းေလးရယ္ .. ႏူတ္ဆက္ခဲ့တယ္ .. တမာေတာ နဲ႕ ေ၀းရာကို .. သြားရေတာ့မယ္ …

             မခြဲခ်င္ ပါဘူး မခြဲနုိင္ပါဘူး … ခ်စ္ရတဲ့ အမိ မန္းတကၠသိုလ္ ရယ္ ” ..

 

 မာဇူးဆင္း ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား အားလံုး ရႀက တဲ့ ဒီသီခ်င္းေလးနဲ႕ကြ်န္ေတာ္ ႏူတ္ဆက္ခဲ့ ပါ တယ္ ..

                                  ____________________________

အျပီးအပိုင္ မခြဲခြာ ရ ေသးခင္ေတာ့  မေရာက္ ေရာက္ ေအာင္ လာခ့ဲ ဦးမယ္ … ေရႊမႏၱေလး ေရ …

မိန္းႀကီး ရဲ႕ တိုင္ႀကီး ေျခာက္တိုင္ေရွ႕က ေလွကားထစ္ ေတြ ေပၚမွာ ထိုင္ျပီး အပူအပင္ နည္း ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေလး ေတြကို ျပန္ေတြးဘို႕ ..အတိတ္ေတြကို ျပန္ေငး ဘို႕ လာခဲ့ဦးမယ္ -- M A S U ေရ .. 

ႀကိဳ ေန ႏွင့္ ပါ ေတာ့ ကြယ္

                                               _________________

Final Exam အျပီးမွာ ဆရာမ်ား ကို ကန္ေတာ့ ႏူတ္ဆက္ျပီး ေအာ္တိုဂရဖ္ ေရးၾက ပါတယ္…

“ ဘ၀ ခရီး တြင္ နိမ့္တုံ ျမင့္တံု ႀကံဳရတတ္ ပါသည္၊ ဘ၀ ဒါဏ္ ကို ခံႏိူင္ရည္ ရွိပါေစ ” လို႕ ဆရာႀကီး ဦးဘေမာ္ ေရးေပးခဲ့ျပီး …

 “ မိမိ သင္ယူခဲ့ေသာ ဘူမိေဗဒ ဘာသာရပ္သည္ ေနာင္တခ်ိန္ ဘ၀ အသက္ေမြး ၀မ္းေၾကာင္း အတြက္ အေထာက္အကူ ျပဳပါေစ ”  ဟူ၍ ဆရာႀကီး ဦးေသာ္တင့္ ေရးေပး ပါတယ္။

ဆရာႀကီး ဦးဘေမာ္ ေပးေသာဆု… ဘ၀ ဒါဏ္ေတြ ခံ ႏိူင္ေနဆဲ ျဖစ္ျပီး၊ ဆရာႀကီး ဦးေသာ္တင့္ ေပးေသာ ဆုလည္း က်ေနာ့္ အတြက္ ျပည့္ခဲ့ ပါတယ္ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာ မ်ား ခင္ဗ်ား …

 

 

တမ္းတျခင္း လြမ္းရျခင္း မ်ားစြာ ျဖင့္

မႏၱေလး ႏွင့္ မာဇူး ကို သိပ္ သိပ္ခ်စ္ေသာ …

 

M.A.S.U Geology,  ‘78 Batch မွ

 

မင္းခြန္စိုး

နန္းေရွ႕ေဆာင္ ေနခဲ့ဘူး တဲ့ သူတေယာက္ ေယာက္ ၊  မာဇူး ဆင္း  ၊Same Batch တေယာက္ ေယာက္ မ်ား ဒီ ပိုစ့္ေလး ဖတ္မိျပီး တခုခု ေရးခဲ့ေပး ရင္  ေကာင္းမွာဘဲ ......