ေက်ာင္းျပီးေတာ့ ....

ေက်ာင္း ျပီး ေတာ့ ပဲခူးမွာ သနပ္ဖက္ ပြဲရုံ ဖြင့္ထာတဲ့ အကို ၀မ္းကြဲ တေယာက္ ဆီ သြားေနပါတယ္ .. ပြဲရုံ အလုပ္ လုပ္ကူ .. သံုးဘို ့စြဲ ဘုိ ့ေလး လည္း ရတာေပါ့ ..

 မွတ္မိသေလာက္ ေျပာရရင္ ၀ါးျခင္း ၀ါးကပ္ ေတြနဲ ့ (သနပ္ဖက္ ပို လို ့ေခၚပါတယ္)ထည့္ထား တဲ့ သနပ္ဖက္ ေတြကို လက္လီ ျပန္ေရာင္းသူေတြ ၊ ေဆးလိပ္ ခံုငယ္ ေတြ က “ပို” လိုက္ လာ၀ယ္ႀက ပါတယ္။

နာမည္ႀကီး ေဆးလိပ္ ခံုေတြ ဆီ က ေဆးရြက္ႀကီးေဆးစပ္ ေတြ ကိုဘဲ ယူျပီး သနပ္ဖက္ ကိုေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာ ၀ယ္ .. ေဆးလိပ္သမ ေတြ ငွားျပီး လိပ္ ၊ ျပီးေတာ့မွ ခံုႀကီး ေတြ ရဲ့ တံဆိပ္ကပ္ ျပန္သြင္း တဲ့ ေဆးလိပ္ ခံုငယ္ ေတြ ကေတာ့ က်ေနာ္ တို ့ပြဲရုံ ေတြရဲ့ အဓိက ေဖါက္သည္ ေတြ ပါဘဲ။

သနပ္ဖက္ ကားတစီး ခ်ျပီ ဆိုရင္ ေန ့တပိုင္း ေလာက္ နဲ ့ အေရာင္းျပတ္ သြား တတ္ေလ့ရွိ ပါတယ္ .. ဒါေပမဲ့ အံဆြဲ ဖြင့္ႀကည့္ရင္ ဒီကား က ကုန္အတြက္ ေရာင္း လို ့ရတဲ့ ပိုက္ဆံ ကေတာ့ တျပား မွ မရွိပါဘူး ..
အေဟာင္းေပး အသစ္ယူ ေတြ ကေပးတာဘဲရွိမယ္။

ညေန က်ရင္ ေတာ့ စက္ဘီးတစီး လြယ္အိပ္တလုံး နဲ ့စာရင္းစာအုပ္ ကိုင္ျပီး ( အေႀကြးေတာင္းထြက္) ေငြျပန္လိုက္ စု တာေပါ့ ..

အလြယ္တကူ ျပန္ ေပးတဲ့ သူေတြ ရွိသလို အီးအား ဆြဲ သူေတြလည္း အမ်ားႀကီး ႀကဳံ ရတာဘဲ..       အျပည့္ ျပန္ရတာေတာ့ ရွားပါတယ္ .. ကိုယ္ တိုင္ လည္းသြား၊ ပြဲရုံ ပင္တိုင္ သံုး ဆိုက္ကား ဆရာကိုတင္ေငြ  ကို လည္း သြားခိုင္း   ေနာက္ေတာ့ မရတဲ့ အဆံုး အေႀကြးဆံုး စာရင္း ထည့္ .. ေႀကြးယူ ထားသူ ကလည္း ဒီဘက္ လွည့္မလာေတာ့ဘဲ ေနာက္ထပ္ ပြဲရုံ တခု ဆီ ကကုန္ေတြ ျပန္လွည့္ယူ.. အေတြ  ့ႀကံဳတခုေတာ့ ရခဲ့ပါ တယ္။

ပဲခူး မွာ ေနခဲ့ တံုး အျမတ္ တခုထြက္ ခဲ့တာကေတာ့ ဆိုက္ကား နင္းတတ္ သြားတယ္ (အလုပ္မရွိရင္ ဆိုက္ကားနင္းစားလို ့ ရသြားျပီ) ၊ ညေန ကိုတင္ေငြ ဘံုဆိုင္ သြားရင္ က်ေနာ္က နင္း သူကစီးေလ ... စစဦး ေတာ့ ဟိုထိုး ဒီရမ္း ဘဲ .. “မင္း က လက္ ကိုင္ ႀကီး အေသ ဆုတ္ ထားတာ ကိုး  ... လက္ ကိုင္ကို ဖြဖြ ဘဲ ထိန္း ေျခေထာက္ ကိုဖိျပီး နင္း ကြ”  ၂ရက္ ေလာက္ ေနျပီးေတာ့ အိုေက သြားပါတယ္ ၊ အရင္တံုးက စက္ဘီးစီးတတ္ ရင္ ဆိုက္ကား နင္းတတ္ မယ္ထင္ ထားတာ .. တျခားစီဘဲ ..